تأثیر قابلیت سازی بنگاه ها توسط سازمان های میانجی بر توسعهٔ همکاری های فناورانه (مورد مطالعه: صنایع هوایی)

در ادبیات علمی، مهم ترین نقشی که برای سازمان های میانجی تبیین شده است نقش واسطه گری در نوآوری و ایجاد پیوند بین اجزای نظام نوآوری است. مطالعات اکتشافی انجام شده در مورد نقش سازمان های میانجی در نظام نوآوری بخش هوایی کشور نشان می دهد که سازمان های میانجی نقش های دیگری مانند قابلیت سازی و ایجاد ظرفیت جذب در بنگاه ها را نیز برای کمک به توسعهٔ فناوری و بهبود کارکردهای نظام نوآوری ایفاء می نمایند. این مقاله تلاش دارد تا براساس مطالعه ادبیات علمی و مطالعات کیفی عارضه یابی و آسیب شناسی در مورد وضعیت تجربیات همکاری های فناورانه در بخش هوایی، مدلی برای چگونگی تأثیرگذاری فعالیت های قابلیت سازی سازمان های میانجی در تقویت همکاری فناورانه بین بنگاه ها ارائه گردد. سپس با استفاده از روش پیمایشی، فرضیات تحقیق با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری، تحلیل گردید. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد، قابلیت سازی با اثربخشی فرایند همکاری و ابعاد پنج گانه آن رابطه مثبت و معناداری دارد و در میان متغیرهای فرایند همکاری «جستجو وانتخاب همکار» و «طراحی همکاری» به ترتیب بیشترین تأثیر را می پذیرد. به عبارت دیگر این تحقیق نشان داد که مهم ترین اثر قابلیت سازی در بنگاه ها اعتماد سازی و رفع نگرانی های بنگاه ها در مورد توانایی همکاران و در مرحله بعدی افزایش توانایی آن ها در مرحله مذاکره و طراحی همکاری است.